Niezależnie od tego jak wygląda Twoja rzeczywistość, fakt jest taki, że żyjemy w czasach w których dużo jest niepewności, lęku i mnóstwo stresu związanego z wyzwaniami życia. Sposób w jaki podchodzimy do wspomnianych wyzwań codziennych teraz jak nigdy wymaga od nas nakładu wielkiej uważności.
Co to jest ta uważność i na czym polega sztuka bycia uważnym?
Uważność to umiejętność obserwowania bez preferencji. Nie ma w uważności lubię / nie lubię a rzeczy po prostu się dzieją. Zawiera w sobie pewien komponent adaptacji, ale nie zgadza się na utratę ideałów, ani na gnuśność czy też zaprzeczanie stanowi rzeczy. Uważność to akceptacja z wielką pasją do życia i otwartością na wszystko co przynosi. Jest jak spokojna i w pełni przeżywana praktyka asan na macie, gdy umysł jest skoncentrowany na tu i teraz, na bieżącym doświadczaniu i braniu wszystkiego co przynosi dany moment. Bez porównywania z tym co i jak działo się wczoraj czy tydzień temu. Bez analizy i tłumaczenia siebie czy wspomnianego bieżącego momentu oraz bez faworyzowania przyszłości. Uważność nie pozwala zaprzeczać ani odcinać się od myśli i zdarzeń. Mamy widzieć wszystko co się dzieje i co przeżywamy, ale podchodzić do tego z ciekawością, otwartością i spokojem.
Jednocześnie uważność mówi o wielkiej odwadze i życzliwości, przede wszystkim tej dla siebie, pozwala więc z pewną lekkością przeżywać i przyzwala na przeżywanie w pełni. Jest piękną i bardzo pomocną praktyką, szczególnie gdy przechodzimy akurat trudny moment w życiu, a przecież życie właśnie takie jest… Raz odnosimy sukces, raz mierzymy się z porażką.
Jak się ma uważność i jej ćwiczenia do poprawy jakości życia?
Obecne czasy stawiają nas przed wielką niewiadomą. Są wśród nas ludzie, którzy na przestrzeni wydarzeń w kraju i na świecie stracili pracę, wiele energii, sens działania i motywację. Niektórzy podupadli na zdrowiu może fizycznym a może mają się gorzej emocjonalnie, psychicznie… Uważność sprzyja patrzeniu na rzeczy z wielu perspektyw. Mówi o tym, że warto czasem zastąpić umysł analitycznego dorosłego, ciekawym świata umysłem dziecka, czyli żeby patrzeć na życie z perspektywy początkującego. Czas kiedy wychodzimy z kryzysu zakłada nowy porządek rzeczy, więc może warto czasem spojrzeć na życie przez pryzmat ”umysłu początkującego” i zamiast mierzyć się ze stratą, walczyć ze sobą narzucając działanie nierzadko na oślep, bez zadawania sobie pytania czy będzie to dobre działanie dla siebie i świata, po prostu pozwolić sobie na przeżywanie swoich emocji i spojrzeć na nową drogę z pewną dozą ciekawości?
Zdecydowanie warto również afirmować i kreować swoimi dobrymi myślami świat i wizję swojego życia. Wszystko jest energią i tak samo jest z naszymi myślami. Jeśli skupiamy się na braku i w popłochu, ucieczce przed strachem i lękiem wykonujemy jakieś działania, często rezultaty okazują się niezadowalające. Uważność mówi o zaakceptowaniu stanu rzeczy, wchodzeniu w emocje ale jednoczesnej silnej wierze w swoje talenty i życiową mądrość.
Co to jest ta uważność i na czym polega sztuka bycia uważnym?
Uważność to umiejętność obserwowania bez preferencji. Nie ma w uważności lubię / nie lubię a rzeczy po prostu się dzieją. Zawiera w sobie pewien komponent adaptacji, ale nie zgadza się na utratę ideałów, ani na gnuśność czy też zaprzeczanie stanowi rzeczy. Uważność to akceptacja z wielką pasją do życia i otwartością na wszystko co przynosi. Jest jak spokojna i w pełni przeżywana praktyka asan na macie, gdy umysł jest skoncentrowany na tu i teraz, na bieżącym doświadczaniu i braniu wszystkiego co przynosi dany moment. Bez porównywania z tym co i jak działo się wczoraj czy tydzień temu. Bez analizy i tłumaczenia siebie czy wspomnianego bieżącego momentu oraz bez faworyzowania przyszłości. Uważność nie pozwala zaprzeczać ani odcinać się od myśli i zdarzeń. Mamy widzieć wszystko co się dzieje i co przeżywamy, ale podchodzić do tego z ciekawością, otwartością i spokojem.
Jednocześnie uważność mówi o wielkiej odwadze i życzliwości, przede wszystkim tej dla siebie, pozwala więc z pewną lekkością przeżywać i przyzwala na przeżywanie w pełni. Jest piękną i bardzo pomocną praktyką, szczególnie gdy przechodzimy akurat trudny moment w życiu, a przecież życie właśnie takie jest… Raz odnosimy sukces, raz mierzymy się z porażką.
Jak się ma uważność i jej ćwiczenia do poprawy jakości życia?
Obecne czasy stawiają nas przed wielką niewiadomą. Są wśród nas ludzie, którzy na przestrzeni wydarzeń w kraju i na świecie stracili pracę, wiele energii, sens działania i motywację. Niektórzy podupadli na zdrowiu może fizycznym a może mają się gorzej emocjonalnie, psychicznie… Uważność sprzyja patrzeniu na rzeczy z wielu perspektyw. Mówi o tym, że warto czasem zastąpić umysł analitycznego dorosłego, ciekawym świata umysłem dziecka, czyli żeby patrzeć na życie z perspektywy początkującego. Czas kiedy wychodzimy z kryzysu zakłada nowy porządek rzeczy, więc może warto czasem spojrzeć na życie przez pryzmat ”umysłu początkującego” i zamiast mierzyć się ze stratą, walczyć ze sobą narzucając działanie nierzadko na oślep, bez zadawania sobie pytania czy będzie to dobre działanie dla siebie i świata, po prostu pozwolić sobie na przeżywanie swoich emocji i spojrzeć na nową drogę z pewną dozą ciekawości?
Zdecydowanie warto również afirmować i kreować swoimi dobrymi myślami świat i wizję swojego życia. Wszystko jest energią i tak samo jest z naszymi myślami. Jeśli skupiamy się na braku i w popłochu, ucieczce przed strachem i lękiem wykonujemy jakieś działania, często rezultaty okazują się niezadowalające. Uważność mówi o zaakceptowaniu stanu rzeczy, wchodzeniu w emocje ale jednoczesnej silnej wierze w swoje talenty i życiową mądrość.